Historia Warszawy

Początki osadnictwa na pr. brzegu Wisły, w X w. gród na Starym Bródnie, XII w. osada rzemieślniczo-handlowa Kamion. Na lewym brzegu XII-wieczna wieś targowa Solec, strzeżona przez gród Jazdów. Stare miasto Warszawa lokowane na prawie chełmińskim na pocz. XIV w. 1339 miejsce procesu polsko-krzyżackiego. W wyniku korzystnego, centralnego położenia nad wiślanym szlakiem wodnym gospodarczy rozwój miasta. 1408 za murami starej Warszawy wyodrębnia się miasto Nowa Warszawa z własnym samorządem. 1413 książę Janusz I Mazowiecki przenosi na stałe swą stolicę z Czerska do Warszawy. 1525 „Tumult warszawski” — wystąpienie pospólstwa o dopuszczenie do udziału w samorządzie miejskim. 1529, po wygaśnięciu dynastii książąt mazowieckich, Warszawa wraz z Mazowszem przyłączona do Korony. W XVI w. miejsce obrad sejmu. 1573 pierwsza elekcja (Henryka Walezego). 1573 otwarcie pierwszego stałego mostu. 1596 Zygmunt III Waza przenosi dwór królewski z Krakowa do rozbud. zamku książąt mazowieckich, Warszawa staje się faktyczną stolicą Polski. Szybki rozwój terytorialny miasta. Na pocz. XVII w. zdziesiątkowanie ludności przez epidemie i pożary. 1621—24 nowe fortyfikacje bastionowe, wał zw. Zygmuntowskim. 1655—57 ,,potop” szwedzki, zahamowanie rozwoju. W 2 poł. XVII i w XVIII w. Warszawa rozszerza się poza mury średniowieczne (w okolicy jurydyki magnatów świeckich i duchownych).