Pałac Branickich

Z ul. Senatorskiej skręt na lewo w ul. Miodową nad tunel Trasy W-Z. Miodowa nr 6 rokokowy pałac Branickich XVIII w., odbud po 1945 z zachowaniem form architektury rokokowej. Obec. siedziba Min. Szkolnictwa Wyższego. Nr 10 pałac biskupa Młodziejowskiego zbud. XVII/XVIII w. W końcu XVIII w. siedziba ambasadora carowej Katarzyny, zdobyty w czasie powstania kościuszkowskiego przez lud Warszawy. Obec. siedziba Państw. Wydawnictw Naukowych. Po lewej barokowy kość. Kapucynów zbud. jako fundacja króla Jana Sobieskiego 1683—92 wg proj. Affaity, Locciego i Ceroniego. Kaplica królewska przebud. 1828—29 przez H. Marconiego, w niej serce Jana Sobieskiego. Obok pod nr 15 neoklasycystyczny pałac Paca zbud. 1673 wg proj. Tylmana z Gameren, przebud. 1824—28 przez H. Marconiego. Wnętrza w stylu mauretańskim, neogotyckim i neorenesansowym. W 1829 w oficynach pałacu mieszkał J. Słowacki. Odbud., obec. siedzibą Min. Zdrowia. Naprzeciwko pałac Chodkiewiczów z poi. XVIII w., po przebud. 1824—29 klasycystyczny. 1812 pierwszy w Warszawie zakład litograficzny, 1 poi. XIX w. kawiarnia „Honoratka”, miejsce zebrań działaczy rewolucyjnych. Dalej po lewej (nr 17) pałac arcybiskupi zbud. pocz. XVIII w. Z d. parku zachowała się rokokowa altana. Od 1810 własność J. Poniatowskiego, a od 1837 siedziba arcybiskupów warszawskich. Nr 24/26 gmach d. Collegium Nobilium pierwszy wzniesiony wyłącznie na potrzeby szkolne budynek w Warszawie, zbud. 1743—54 staraniem reformatora oświaty ks. Konarskiego. Odbud. 1948—50 po spaleniu i częściowym zburzeniu w 1944. Obec. siedziba Wyższej Szkoły Teatralnej. Na rogu ul. Długiej po prawej barokowy kość. Pijarów zbud. 2 poł. XVII w. wg proj. Tylmana z Gameren. Odbudowany. Piękna barokowa krata w kruchcie, fragmenty ołtarzy gotyckich w prawej nawie.